Το
εύχαντρο μου συντροφιά
γλυκιά
παρηγοριά μου
του
ψιθυρίζω μυστικά
τους
πόθους κι όνειρά μου.
Μου
στέκεται στον πόνο μου
στις
λύπες, στις χαρές μου
με
βοηθάει να ξεχνώ
καημούς
και έρωτές μου.
Στραβά
το καπελάκι μου
τραβώ
για το λιβάδι
και
τη ζωή μου μ’ εύχαντρο
την
έχτισα αλφάδι.
Χάδι
πάνω στη φουντίτσα
μία
μία τη χαντρίτσα
ταξιδεύω
σ’ άλλους τόπους
π’
αγαπάνε τους ανθρώπους.
